Teatr Animacji

Można powiedzieć, ze teatr urodził się z wielkiej ludzkiej potrzeby alegorii i dydaktyzmu. Bo jak najlepiej wyśmiać czy okpić ludzkie przywary jak nie przez pokazanie ich na scenie? Można spekulować, że teatr animacji narodził się z potrzeby wyśmiewania i wytykania ludzkich wad. Teatr animacji, początkowo krzywe zwierciadło doli ludzkiej poszedł w kierunku łagodnej dydaktyki dla dzieci. Dzieci uwielbiają lalki zatem za ich pomocą przekazywano małym ludziom podstawy dobrego wychowania, szacunku wobec innych itd. Dlatego teraz teatr animacji należy niemal w całości do dzieci. Dorośli tylko czasami mogą wykorzystać lalki do własnych celów

Teatr animacji to taki teatr, gdzie na równych prawach występuje aktor i lalką, która animuje. To taki teatr, gdzie aktor jest cieniem lalki, która wyraża wszystkie emocje za pomocą gestów. Teatr animacji to teatr skierowany najczęściej do tej najmłodszej widowni, dla której lalka potrafi być jednym z najlepszych przekaźników treści.

Spektakle takie to najczęściej adaptacjami bajek . Które najmłodsza widownia bardzo lubi. Zazwyczaj towarzyszą temu liczne piosenki ilustrujące cała akcję. Teatr animacji to teatr aktora schowanego za parawanem i lalki w świetle reflektorów.

Przedstawienia lalkowe znane są człowiekowi od stuleci. Już w starożytności Egipcjanie za pomocą lalek odgrywali przedstawienia ku uciesze widzów. Teatr animacji rozwijał się równolegle z teatrem żywego aktora by w pewnym momencie zejść na drogę teatru dziecięcego. Dzieci nie mają dystansu do lalek dlatego tez okazało się, że teatr animacji ma ogromne walory dydaktyczne. Dlatego tez rzadkością jest aby spektakle lalkarskie były kierowane do osób dorosłych. Taki sposób wyrażania używany jest wtedy, kiedy za pomocą lalek reżyser chce jeszcze bardzie uwypuklić czyjąś wadę. Zatem teatr animacji niemal w 100 procentach zarezerwowany jest dla dziecięcej widowni

Strona przechodzi gruntowną przebudowę. Zapraszamy w późniejszym terminie.